In 'mijn' Sint Pieterskerk in Tricht zagen en hoorden we op zondag 2 januari tijdens de jaarlijkse Top Tweeduizend dienst Golden Earring bij een van hun laatste optredens. Nog afgezien van de geweldige muziek werd ik vrolijk bij dat beeld van vier senioren die nog met evenveel passie en plezier muziek maakten als toen ze – nota bene! - zestig jaar terug begonnen.
Ook keken en luisterden we naar Leonard Cohen als waardige en charmante grijsaard, met een stem die doordringt tot de ziel. Die met zijn ‘Anthem’ een levensles vertolkt die een mens bij het ouder worden alleen tot eigen schade kan negeren: ‘Ring the bells that still can ring, forget your perfect offering, there’s a crack in everything, that’s where the light gets in.’
Vorige week herdachten we aartsbisschop Desmond Tutu. Trouw- columnist Stevo Akkerman memoreerde diens aanstekelijke giechel en schreef dat we zulke lichtvoetige vrolijkheid goed kunnen gebruiken in het nieuwe jaar. En ja, waar een heleboel problemen ons ver boven het hoofd (dreigen te) groeien, vormen humor en vrolijkheid, niet te verwarren met oppervlakkige luchthartigheid, een geweldig medicijn tegen neerslachtigheid, overbezorgdheid, fanatisme en verbittering.
Ik zou best zo oud als Tutu willen worden. Maar hoe dan ook hoop ik met het ouder worden even gepassioneerd, blijmoedig, in staat tot verwondering en betrokken bij het leven te blijven. En ik hoop voor de mensen voor wie ik intussen nu al als senior geldt, een even aanstekelijk voorbeeld te zijn of te worden als al deze mastodonten voor mij zijn.
Comments