Mijn Koga Myata is intussen een echte oldtimer onder de racefietsen. De hedendaagse hardfietser kijkt vaak met een zeker medelijden naar mijn voertuig. Maar echte kenners willen van me weten hoe oud hij is en er is me zelfs al eens een aantrekkelijk bod gedaan. Maar ik doe hem niet weg! Ook al is mijn racen kruimelwerk en word ik soms door bejaarden op e-bikes voorbijgestreefd. Meer dan twintig jaar heb ik hem al. Mirjam heeft hem voor me gekocht, op een veiling tijdens ‘Kerk’s Anders’ in de Barbarakerk in Culemborg. Ik ben haar daar nog altijd dankbaar voor. Afgelopen week heb ik er in Zeeland heel wat kilometers mee gemaakt, voor de wind en tegenwinds. Wat deze fiets voor mij zo bijzonder maakt, is dat hij voordien aan Henri Veldhuis toebehoorde. Henri deed alles hartgrondig en dat gold ook het racefietsen. Maar nadat hij een lelijke val had gemaakt, met een langdurige blessure als gevolg, besloot hij het racefietsen in te ruilen voor het wandelen en de fiets voor het goede doel op de veiling aan te bieden. ‘Dat hij uitgerekend tijdens een wandelvakantie het aardse leven verlaten heeft’, het komt bij me op als ik op zijn Koga Myata over de Oosterscheldekering stamp. Het is alweer ruim vijf jaar geleden. Maar net als veel Culemborgers, kerkelijk of niet, denk ik nog regelmatig aan dominee Henri Veldhuis, een mens die niets halfhartig deed, en alles hartgrondig. En voor allen die hem niet vergeten zijn en net als ik veel van hem geleerd hebben, vertel ik graag, dat een aantal vrienden bezig zijn om een gedenkbundel samen te stellen, waarin we proberen, het beste uit al die boeiende preken nog eens terug te halen. Het duurt nog even, maar er wordt aan gewerkt! En wie interesse heeft om t.z.t. die bundel aan te schaffen, kan dat vanaf heden bij mij melden.
Comentarios