Het lijkt soms, dat we ons gemakkelijker laten verblinden door al het kwaad, dan dat we oog hebben en houden voor al het goede dat er ook is. In deze blog een poging om - vanuit mijn eigen beleving van de afgelopen week – een paar goede dingen te noemen die mijn persoonlijk gevoel van welbevinden overstijgen. Ik blik terug op dinsdagavond, toen ik met mijn oudste zoon in een stampvolle theaterzaal in Uden twee generaals buiten dienst, Peter van Uhm en Mart de Kruif, bekend van de podcast Veldheren, vanuit hun eigen biografie een vurig pleidooi hoorde voeren voor de waarde van een moreel kompas, het nemen van verantwoordelijkheid en het vechten tegen onverschilligheid en narcisme. Als dominee kon ik inwendig alleen maar amen zeggen en wensen dat ik ook zoveel mensen, leeftijd tussen de 18 en 80, in één keer zou mogen toespreken met zo’n authentiek verhaal.
Ik blik terug op donderdagavond, opnieuw in een volle theaterzaal, dit keer in Tiel, waar de musical Jesus Christ Superstar werd uitgevoerd. Met integer spel en een geweldige regie, waarbij toeschouwers ineens deelnemers werden. Nog afgezien van het muzikale en theatrale genot … hoe mooi is het dat ook anno 2024 de woorden en daden en het lijden van Jezus Christus zoveel aandacht krijgen en tot reflectie dwingen.
Van vrijdag op zaterdagnacht liepen enkele duizenden wandelaars in goede harmonie 5, 15 of 25 kilometer in het mooie Utrecht de ALS Sunrisemars. Met als meerwaarde dat al die wandelliefhebbers ook nog eens ongeveer een miljoen bijeengebracht hadden, - met dank aan alle sponsoren – voor onderzoek naar effectieve bestrijding van deze afschuwelijke spierziekte. Mensen van alle leeftijden, blank en van kleur, wandelend of actief in de organisatie, die zich met elkaar inzetten voor een menslievend doel.
Toen ik gistermorgen van Culemborg naar Tricht reed, zag ik ineens overal kleuren in het landschap die er vorige week nog niet waren. Niemand hoeft me er op te attenderen dat er ook een heleboel grauw, triest, kaal en in puin gegooid is. Maar wie die andere kant niet (meer) ziet, verdwaalt in het donkere dal van pessimisme en zwaarmoedigheid, of wordt van de weeromstuit cynisch of onverschillig, wat het allemaal niet beter maakt. Is het niet onze verantwoordelijkheid om bewust oog te hebben voor alles wat mooi, liefdevol en positief is, dat te waarderen en ons daardoor te laten inspireren? Zoals J.C. ooit zei: 'zout der aarde' zijn?
Comments